Zondag 24 juli, van Belorado naar Estepar (85 km)

Zondag 24 juli, van Belorado naar Estepar (85 km)

Nu we een paar dagen in Spanje zijn, vallen ons een aantal eigenaardigheden op. Het Spaanse ontbijt bestaat uit een dik stuk cake of een zoete koek met koffie. Wij hadden liever een wat meer calorierijke en  eiwitrijke bodem in de maag, maar daar moeten we zelf een mouw aanpassen. Het restaurantbezoek s ' middags en s' avonds is heel simpel: 1ste gerecht + 2de gerecht + water, onbeperkt wijn en brood, + dessert en koffie, altijd voor 10 euro. De wijn schijnt hier goedkoper te zijn dat water! Een ander grappig fenomeen is, dat op bijna elke kerktoren een ooievaarsnest zit.

We fietsen nog steeds door de Sierra de Atapuerca. We passeren piepkleine dorpjes, soms zeer verwaarloosd. Er zijn hier weinig middelen van bestaan. Veel graanvelden, maar de landbouw wordt bemoeilijkt door de stenige grond en de hellingen. Soms een wijngaard of een veld met zonnebloemen of een veld met aardappelen.

s' Middags bekijken we Burgos, een mooie stad met overal veel standbeelden van helden uit het roemrijke Spaanse verleden. Als pelegrino moet je natuurlijk ook de kathedraal bekijken. In de kathedraal is een verzameling onschatbare kostbaarheden. Het is teveel om op te noemen: de enorme gouden hoofdaltaren, de gouden trap, de wagen van puur zilver, de schilderijen uit de 14de, 15de en 16 de eeuw, de wandtapijten, de gouden misbokalen, het houtsnijwerk, de marmeren beelden. Mij stoot het af, het is van een grote protserigheid. Wij, Hollanders waren ook geen lieverdjes in de 16de eeuw, maar bij mij zit in het achterhoofd dat al dat goud gewoon geroofd is van de Azteken. Het heeft ook niet meer met artisticiteit te maken. Waren de kathedralen van Chartres en Tours een feestje van alle kunstenaars en ambachtslieden bijelkaar, hier is de kathedraal een toonbeeld van de macht van de kerk en het gezag.