Vrijdag 29 juli, van Alto do Poio naar Ligonde(75k

Vrijdag 29 juli, van Alto de Poio naar Ligonde

De hoteleigenaar van Santa Maria do Poio kan maar moeilijk met ons communiceren. Hij heeft daar een oplossing voor verzonnen: hij beslist alles voor ons. Wat we eten, wat we drinken etc. Na de maaltijd gisteravond vond hij dat we een digistive moesten drinken, het was zeer sterk, de alcohollucht kwam ons tegemoet. Het moet haast wel Orujo geweest zijn, een zeer sterke drank die ze hier van druiveschillen stoken en soms gebruiken bij Keltische magische rituelen. Afijn, we hebben er heerlijk van geslapen.

Was het gisterochtend de engste afdaling ooit, vandaag is het vooral erg prettig.  Zonder te trappen en maar een enkele keer te remmen, leggen we de 15 km af naar Triacastela. Het is een schilderachtig dorpje met een aandoenlijk mooi Jacobskerkje,  desondanks heeft het een roemrucht  Keltisch verleden. We zijn nu in Galicie, hier is het bosrijk, mooie groene heuvels en wijngaarden.

Wie denkt dat het in Spanje makkelijk fietsen is, komt bedrogen uit. Ook vandaag is het zwoegen, ploeteren en afzien. Als je daar niet van houdt, is de tocht naar Santiago een kwelling. We eindigen in Ligonde, op de top van een hoge heuvel. De koeien uit de naburige wei komen even langs om uit de waterbak bij de albergue te drinken.

Op nog 90 km gaans van Santiago hoop ik dat mijn fiets het nog even uithoudt. Vooral over de remmen maak ik me zorgen. Het zou jammer zijn als ik de laatst 50 km de bus zou moeten pakken. Verder zijn mijn fietsbroek bijna aan flarden evenals mijn fietshandschoentjes. Wij drieen zijn gelukkig niet aan flarden of vermoeid, we zouden nog heel lang kunnen doorgaan. Maar langzaamaan denk ik aan de terugreis naar huis. Ik mis Freerk, de kinderen, het hoornspelen, familie en vrienden. Het is goed dat het einde in zicht is.