Zaterdag 30 juli, van Ligonde naar Santiago (91 km

31 juli 2011 - Palas De Rei, Spanje

Zaterdag 30 juli, van Ligonde naar Santiago de Compostella (91 km)

Halen we vandaag ons einddoel of komen we morgen in de apostelstad aan? Bij mij is grote opluchting als er in Melide een fietsenmaker is, waar we remblokjes kunnen krijgen. De oude zijn tot aan het metaal versleten. Roel zet de nieuwe er weer keurig in en ik durf weer te remmen. Er zijn geen hoge heuvels meer op de weg die voor ons ligt en gemiddeld dalen we. Maar het blijft een eentonig verhaal: een afdaling is snel gebeurt, dan komt de volgende klim weer. 16 bultjes moeten deze dag gepasseerd worden. Mijn indruk is dat we de hele dag alleen maar klimmen. Ook hier, de laatste loodjes..... In de omgeving van Touro fietsen we door heerlijk geurende Eucalyptusbossen. Volgens ons boek zou hier in de buurt, dicht aan de weg, de Pico Sacro, het oorspronkelijke graf van Jacobus liggen. Het lijkt me dat dit voor Santiagogangers een van de heiligste plekken is, dus we letten goed op bordjes. Uiteindelijk zien we bij het kerkje in Vilar iets bijzonders: een hele oude steen en een verweerd graf. Ook al staat er niets bij, we menen zeker te weten dat dit het wel moet zijn. Totdat een paar km verder bordjes ons een weggetje in wijzen naar de Pico Sacro. Nu willen we met eigen ogen zien wat dat is. Het weggetje stijgt maar en stijgt. Opeens beseffen we dat de Pico Sacro de hoge berg is die voor ons ligt. Sorry, maar daar hebben we even geen trek meer in. De Middeleeuwer nam gemakkelijker iets aan dan wij, kritisch opgeleide 21ste eeuwers. Dat Jacobus de Meerdere, onthoofd, met zijn hoofd in zijn handen, in een bootje over de Middellandse zee is gevaren, door de straat van Gibraltar, helemaal aan de Westkust van Spanje is beland en daar 120 km landinwaarts op een hoge berg is begraven, wil er bij ons maar moeilijk in. Een Spaanse koning in de 8ste eeuw heeft bedacht dat het zo is gegaan, heeft het lichaam van Jacobus in Santiago herbegraven en sindsdien heeft Jacobus wonderen voor Jan en Alleman verricht. Het voornaamste gevoel bij Jacobus is bemoediging en troost voor de gewone man.

Dan is er de laatste heuvel, we fietsen Santiago binnen en dan heeft ome Koos de laatst verrssing: het laatste straatje van de route om in de binnenstad te komen is 250m lang en verschrikkelijk steil. Met inspanning van de allerlaatste krachten, meter voor meter komen we omhoog. Afstappen is geen optie. Dan zijn we er, in Santiago de Compostella, na 4 weken en 2432 kilometer fietsen. Nu zijn we geen pelegrino's, of bicigrino's meer. Ik sluit mijn blog nu af, ik ga nog een paar dagen als toerist in deze bijzondere stad rondlopen: de bezienswaardigheden ondergaan, cadeautjes kopen en de terugreis regelen. Hasta luego

Ultreia et Suseia (vrij vertaald: ga op weg en houd vol)

11 Reacties

  1. Mari Woerdenbach:
    2 augustus 2011
    Fantastisch Ietsje, dat je het hebt gehaald. Mijn complimenten. Ik heb je regelmatig gevolgd, de foto's bekeken van de prachtige plaatsjes die je hebt bezocht. Daarnaast nog dit complete reisverslag, ik denk dat er weinig je nadoen. Ga lekker genieten nog even en dan weer terug. Dan spreken we elkaar weer.
    Groetjes,
    Mari
  2. beatrijs:
    3 augustus 2011
    Lieve Ietsje, Pien en Roel,
    Wat een fantastische prestatie!! Ik heb een enorm respect voor jullie en heb genoten van de foto's en het reisverslag. Geniet nog even van de dagen in Santiago. Groet, Beatrijs
  3. frieda:
    3 augustus 2011
    Ben heel trots op jullie alle drie Sjaaaappppppoooooo Friet
  4. Thijs en Margot:
    3 augustus 2011
    Beste Ietsje,

    Gefeliciteerd met dit prachtige resultaat.
    Dat was een eind!

    Groeten, Thijs en Margot.
  5. hans jalink:
    4 augustus 2011
    hoi Ietsje, fantastisch dat het is gelukt, mijn complimenten en bewondering! ik heb jouw verslagen niet steeds kunnen volgen want wij zijn ook net terug van vakantie, maar ik zal het zeker nog gaan nalezen.
    ik bel gauw om een afspraak te maken. groetjes
    Hans
  6. Nel de Boer:
    5 augustus 2011
    Lokwinske hast it helle .Jan hy jim mem troffen by de PC.dy hy al in ferhaal holden . Goede reis nei hûs groetenis oan Freerk . Ik gean snein nei Frida yn cambodja oant hjerres Nel
  7. Elia Prior:
    10 augustus 2011
    Geweldige prestatie Ietsje. Ik heb genoten van je verslagen. Ik spreek je binnenkort op het UCK.

    groet
    Elia


    Hoi, Ik sluit me helemaal aan bij Elia. Ik heb ook zo genoten en het was net alsof ik even ook op reis was. Heel gaaf, en leuke foto's. groetjes Ariane
  8. Miriam:
    15 augustus 2011
    Hoi Ietsje,
    Wat heb je tocht in een recordtempo afgelegd. Hoe krijg je t voor elkaar! Respect. Ben nog wel benieuwd hoe je teruggekomen bent. Als je hebt gevlogen zal je op Schiphol wel n cultuurshock hebben gekregen. Ben je inmiddels weer een beetje "geland"?
    Je verhalen waren heel inspirerend. Ik hoop dat mijn (vervolg)trip in 2012 net zo energiek en succesvol mag verlopen als jouw camino.
    Groet, Miriam
  9. Joost van der Ruijt:
    13 februari 2012
    Beste Ietsje,

    De Camino laat mij niet meer los. Ik ben naar de tentoonstelling in het Catharijne Convent geweest over de route naar Santiago. Ik heb daar met aspirant-pelgrims gesproken, die zich voorbereiden op de tocht later dit jaar. Ik had het idee dat het wandelaars waren. Hartstikke gezellig.

    In januari ben ik in Duitsland op vakantie geweest. Daar heb ik drie pelgrims opgezocht, die ik verleden jaar op de Via de la Plata (Sevilla-Santiago) heb ontmoet. Hartstikke leuk. Het is altijd maar afwachten of het ook klikt met mensen die je alleen van de vakantie kent. Een stel woont in Eisenach. Dat is de geboorteplaats van Bach. Wij hebben samen het geboorte- en woonhuis van de familie bezocht. Echt een aanrader! Je kunt er naar zijn composities luisteren. Een gids speelt enkele (gedeeltes van) partituren op instrumenten die Bach heeft bespeeld.

    Zo ver reikt de Camino. Anders was ik er waarschijnlijk nooit geweest. Eisennach in Thuringen ligt in de voormalige DDR. En de slogan van de deelstaat is: 'Thuringen, het groene hart van Duitsland'. In tegenstelling tot ons (mooie) groene hart bestaat de Duitse versie echt uit grote wouden, hellingen, beken, rotsen.

    In oktober van dit jaar loop ik drie weken samen met een Duitser van Ovedio (?) naar Santiago de Compostella. Hij heeft mij een dvd opgestuurd met zijn verslag van de Via de la Plata. Ik heb hem daar ontmoet. De beelden herken ik grotendeels. Ze begeisteren. In oktober neem ik mijn eigen fotocamera mee.

    Ik heb zojuist jouw slideshow afgespeeld. Zitten ontroerende dia's bij. Wat is het toch mooi.

    Even een tip: mijn oom heeft een webblog, waar ik stukjes op plaats. Het lezen meer dan waard (eigen dunk, ik weet het). Je kunt daar een piepkleine belevenis van mij lezen van mijn indruk van het DDR Museum in Berlijn (http://www.zinenrede.nl/DDRmuseum).

    Ik wil nog altijd een stuk plaatsen over mijn ervaringen op de Camino, maar ik dub nog (steeds) welke vorm en inhoud ik het geven moet.


    Met vriendelijke groet.

    Joost
  10. Mat:
    19 maart 2012
    Mooi, kort en herkenbaar geschreven. Lekker fietsen, zo nu en dan een beetje afzien, genieten van wat de dag je biedt. Dat is het leven van een pelgrim.
    Ik kwam op 15 juli 2011 aan.
  11. Peter:
    25 mei 2012
    Hallo,

    Wij (mijn buurman en ik) vertrekken 12 juni voor de pelgrimstocht naar Santiago. 8 jaar gelden heb ik deze tocht al eens solo gereden. Blijkbaar heb ik mijn buurman (geen fietser) aangestoken met het Camino virus, nu vele kilometers achter de wielen kan ik zeggen, is nu wel een fietser.
    Ook ter voorbereiding ben ik nu verslagen aan het lezen, waaronder deze. Altijd leuk, en ol bruikbare tips. Kijkend naar je foto's viel mij het mooie Camino shirt op. Misschien een rare vraag, maar waar heb je deze gekocht.

    Groet Peter Mosselveld
    Heemskerk