Woensdag 6 juli, van Tournai naar Honnecourt, 85 k

Woensdag 6 juli, van Tournai naar Honnecourt sur Escaut

Het is bewolkt, de wind komt uit het Zuiden en af en toe valt er een bui. Vanaf Tournai gaat de tocht eerst 15km langs de Schelde. Aan beide kanten van de rivier staan ruines van kalkfabrieken en kalkovens. Daarna klimt en daalt het licht. We passeren ongemerkt de Franse grens. In het eerste Franse dorpje, Rumegies, drinken we koffie bij het enige cafe, anex "winkel". De tijd is er stil blijven staan. Het is er al druk om elf uur 's ochtends, de meeste gasten zitten al aan de pastis. De grootste eigenaardigheid is echter dat als iemand het toilet zoekt, de cafebaas tegen zijn hond roept: au toilet. De hond brengt je dan over de binnenplaats naar het toilet. Hij blijft in het hokje staan met zijn kop in de pot. Met geen mogelijkheid kreeg ik van de hond gedaan om aan de andere kant van de deur te blijven!

Als we rond enen naar een bankje of picknickplaats speuren om te gaan lunchen, wordt er naar ons geroepen. Het zijn Sweerman en zijn vrouw die op een grasveldje zijn neergestreken. Wij gaan bij ze zitten en luisteren weer naar hun prachtige verhalen over het ontstaan van de route. Dan breekt er een plensbui los en schuilen we onder een boom. Daarna gaat ieder zijns weegs. Om drie uur arriveren we in Cambrai. In een cafeetje werk ik het log bij, dan stappen Clemens en Wobien bij hetzelfde ethablissement naar binnen. Ze zagen onze fietsen staan. Clemens vertelde dat hij zojuist een gemeenteambtenaar had gezien met een emmertje sop, die op het punt stond een santiagosticker die hij er twee jaar geleden had geplakt, te verwijderen. Met al zijn overredingskracht had hij de man van zijn voornemen afgebracht. Vannacht gaan we kamperen in Honnecourt sur Escout, 20 km ten zuiden van Cambrai. Mijn fiets wil niet meer schakelen naar het kleinste voorblad. Met het oog op de klimmen die we in het vooruitzicht hebben, is dat niet fijn. Gelukkig kan Roel de derailleur goed bijstellen.