Donderdag 14 juli van Poitiers naar Aulnay (99 km)

Donderdag 14 juli van Poitiers naar Aulnay-de Saintonge (99 km)

14 juli is de belangrijkste feestdag van Frankrijk. Onze eerste koffiehalte is in het dorp Vivonne. Op het terras zit een meneer in militair uniform met een borstvol onderscheidingen. We vragen beleefd of we een foto van hem mogen maken, het mag. We doen er een beetje lacherig over. Even later komen we aan de uitgang van het dorp dezelfde meneer tegen die geflankeerd door andere militairen op het punt staat een officiele ceremonie te openen. Er staat een groepje muzikanten bij.

Het is mooi weer, de zon schijnt, er is nauwelijks wind. We fietsen nu door velden afgewisseld met bossen. De bermen staan vol mooie bloemen. Af en toe een klim. Langzamerhand merken we dat de klimmen minder moeilijk gaan, blijkbaar worden we sterker in onze (boven)-beenspieren. Eten en drinken doen we zoveel we kunnen, desondanks slinken onze "lovehandles", zoals Pien ze noemt, met de dag.

Voor de nacht kunnen we In Aulnay terecht in de Gite Municipal. Zo'n gite is speciaal voor pelgrims, je kunt er alleen overnachten als je in het bezit bent van een "Credencial del Peregrino". Het gebouwtje herbergt een slaapzaal met 6 bedden, een keukentje en een badkamertje. Buiten ons zijn er al drie wandelaars te gast. Het oude meneertje wat ons inschrijft, heeft de sleutel van de oude Romaanse kerk van St. Pierre. Hij laat ons trots de kerk zien, ook hier weer  het bijzondere beeldhouwwerk in het voorportaal. In de kerk staat een beschadigde beeld van St. Pierre. In de godsdienstoorlogen werd het beeld geroofd, jaren later vonden ze het beschadigd in het bos terug. Op het oude kerkhof staat het vol met restanten van grafzerken en tombes. In 1990 is met een enorme storm het kerkhof overhoop geblazen en sindsdien heeft men dat maar zo gelaten. Om 8 uur komt het dorp bijeen om aan lange tafels te eten en te drinken. Voor een luttel bedrag mogen wij ook aanschuiven. Erontstaan geanimeerde gesprekken tussen de dorpsbewoners en ons en tussen een andere logee van  de gite, een theaterregisseuren decorontwerper uit Parijs. De wijn vloeit rijkelijk. Fijn dat Roel en Pien uitstekend Frans spreken. Om op deze manier quatorzejuillet mee te maken, is wel heel bijzonder.