Zaterdag 16 juli, van Saintes naar Hourtin (101km)

Zaterdag 16 juli, van Saintes naar Hourtin (101 km)

Afgelopen nacht ging ik naar het toilet. Meestal wennen mijn ogen snel aan het donker.  Maar toen ik terugkwam, was het zelfs voor mij pikkedonker. Eerst stootte ik tegen de tafel, Miriam werd wakker en kon mij nog net waarschuwen dat ik op het punt stond het laddertje te nemen naar het bed van Wim! Als we weer op de fiets zitten, is het zwaarbewolkt en waait er een harde wind. In Frankrijk veranderen en verbeteren ze voortdurend de infrastructuur. Daardoor klopt het boekje niet altijd meer. Voor Royan raken we de route een paar keer kwijt. Tot onze verrassing fietsen we door een bos en staan plotseling aan het begin van de grote stad met al zijn voorzieningen. Omdat er een flinke bui losbreekt, gaan we eerst maar eens koffiedrinken en een hapje eten in zo'n enorm winkelcentrum. Vanzelfsprekend hebben ze daar ook wifi. Op dat moment krijg ik bericht van thuis dat onze beide kinderen ingeloot zijn voor de studie van hun keuze. Wow, wat een opluchting voor hun en voor ons. Daarna fietsen we met ware doodsverachting over grote verkeerswegen en rotondes naar de haven. In Utrecht zou je het wel uit je hoofd laten om bijvoorbeeld over de Berekuil te fietsen, maar hier is er geen alternatief. We nemen de veerboot van Royan naar Soulac sur Mer, de tocht gaat over de monding van de Gironde. We fietsen daarna door het uitgestrekte duingebied langs de kust van de Atlantische Oceaan. Er is hier een uitgebreid netwerk van fietspaden. Soms zijn dat uitstekend geasfalteerde paden over voormalige spoorlijntjes. Soms zijn het allerbelabberdste paden van betonplaten met enorme gaten en kuilen.